Category Archives: psychologia

Towarzyszenie w stracie

Jako rodzice chcielibyśmy uchronić dzieci przed trudnymi przeżyciami i stratami. Śmierć jest jednak nieodłącznym elementem życia. Niekiedy przychodzi zbyt wcześnie, czasem jest spodziewana, ale zawsze wpływa na bliskich. Kiedy dziecko traci ważną osobę, szczególnie potrzebuje obecności wrażliwych, dobrych, silnych dorosłych. Takich, którzy dadzą odpowiednią ilość bliskości i przestrzeni do przeżywania odczuć związanych ze stratą. Pamiętajmy, że każdy może reagować w swój indywidualny, wyjątkowy sposób. Warto zaakceptować i przyjąć te różne sposoby przeżywania żałoby u dziecka, nie ingerując w nie, ale mając gotowość towarzyszenia i wspierania. To, co warto robić z własnej inicjatywy, to wyjaśniać dziecku, co się dzieje w jego otoczeniu. Warto podawać informacje w formie łatwej do przyjęcia, ale nie zmieniającej sensu i prawdy o umieraniu. Niedomówienia mogą zwiększać poziom lęku i napięcia czy poczucia winy.
Często słyszę pytania, czy rozmawiać dzieckiem o zmarłej osobie, czy oglądać zdjęcia i pamiątki. Te rozterki wynikają z troski o delikatne dziecięce uczucia. Odpowiadając na te dylematy, warto sobie uświadomić, że strata przeżywana razem z bliskimi, jest niejako dzielona, a wśród odczuć pojawia się poczucie bezpieczeństwa, wspólnoty i przynależności. Tęsknota przeżywana razem może dać ulgę, komfort i nostalgiczne ciepło.DSC_2686

 

Ale najpierw – emocje

Kiedy oczekujemy opanowanego i skutecznego działania od małych dzieci, osób w kryzysie czy nastolatka z doświadczeniem traumy, zapominamy o najważniejszym. Fundamentem kontroli zachowania jest zdolność do regulacji emocji. Dziecko uczy się jej od narodzin w relacji z wrażliwym rodzicem. W razie niepowodzenia na tym wczesnym etapie, rozwój regulacji emocjonalnej staje się podstawowym celem terapii. Nie zaczynajmy od próby zmiany zachowań, pomijając konieczną bazę.41473068_1939317209461372_483555898111819776_n

Podążaj za dzieckiem

Wielu rodziców uznaje powinność sprawowania kontroli nad dzieckiem jako oczywistą i konieczną. Warto zastanowić się, za każdym razem, gdy mamy ochotę czegoś zakazać, poinstruować lub zmienić w zachowaniu dziecka, czemu to służy? Z jakiego powodu czegoś odmawiam? W jakim celu wpływam na działanie dziecka? Czy to rzeczywiście konieczne? Jeśli nie, daj dziecku przestrzeń i siebie jako wsparcie. To prostsze.

off.

O tym, dlaczego nastolatki z rodzin zastępczych wymagają szczególnego wsparcia od dorosłych

Leave a reply

Zadania rozwojowe typowe dla okresu dorastania

Zadanie rozwojowe adolescencji to, wg Eriksona, rozwiązanie kryzysu między tożsamością a rozproszeniem tożsamości. Pozytywne rozwiązanie tego konfliktu prowadzi do zyskania poczucia bycia sobą, ciągłości w czasie i przestrzeni oraz do zdolności podejmowania określonych ról w życiu. Tożsamość tworzy się przez wybór celów, zinternalizowanie wartości, przekonań oraz określenie grup, z jakimi osoba chce się identyfikować i do jakich przynależeć. W formowaniu dojrzałej tożsamości młodzi ludzie potrzebują od dorosłych adekwatnego i dojrzałego wsparcia (Brzezińska, 2012). Nastolatek jest w stanie przyjąć to wsparcie, jeśli istnieje między nim a dorosłym więź (o czym warto pamiętać w kontekście opieki zastępczej, szczególnie jeśli ma ona swój początek w okresie adolescencji). Continue reading →